Charakterystyczną cechą oceny kompetencji metodą 360 stopni jest umożliwienie oceny pracownika wszystkim osobom z nim współpracującym – przełożonemu, współpracownikom, podwładnym, a następnie porównaniu tych wyników z samooceną. Wielość perspektyw oceny sprawia, iż tzw. ocena 360 stopni jest jedną z najskuteczniejszych metod oceny kompetencji pracowników.
Siła metody tkwi w liczbie i zróżnicowaniu gromadzonych opinii. Każda opinia jest odzwierciedleniem obserwacji określonego zachowania się osoby poddawanej ocenie (np. dotyczącego sposobu komunikowania się). Obserwacja jest stwierdzeniem faktu występowania (lub nie) określonego zachowania. Jest więc mocno związana z realnym skutkiem (zaobserwowanym przejawem kompetencji), mówi o prawdziwych, rzeczywiście występujących kompetencjach, które są dostrzegane przez współpracowników w codziennej pracy.
O sile zgromadzonych informacji świadczy poniższy przykład.
W realizowanej przez nas w jednym z urzędów miast ocenie każda osoba zarządzająca oceniona została przez wszystkich podwładnych (średnio 5 os.), współpracowników (nie mniej niż 3) i przełożonego. Dokonała też samooceny. Ponieważ arkusz oceny pozwalał na ocenę 32 zachowań (8 kompetencji, każda opisana 4 charakterystycznymi zachowaniami) oznacza to, iż w stosunku do każdej osoby ocenianej zanotowano przeciętnie 288 opinii (ocen cząstkowych; bez samooceny). W przypadku osób zarządzających dużymi zespołami (ponad 10 os.) było to blisko 500 opinii na osobę.
Dodając do tego możliwości porównywania ocen wyrażanych z różnych perspektyw (np. oceny przełożonego z samooceną czy oceną współpracowników) – możliwości pełniejszego zrozumienia słabych i mocnych stron pracownika są ogromne.